Familiaren eginkizuna eta haren harremana egoitza zerbitzuarekin

Familia eta lagunak ezintasunen bat duen pertsona eta egoitza zerbitzutikat duen bizitzaren arteko loturarik garrantzitsuena da eta garrantzitsua da, egoitzan sartu eta gero, hori horrela mantentzea. Pertsona horrek testuinguru berrian egiten dituen harreman eta kontaktuak aurretik zituenei gehitu behar zaizkie, ez dira ordezkatu behar. Kontua da bizipen berri, positibo eta aberasgarrien bitartez ezintasunen bat duen pertsonaren harreman sarea eta esperientziak zabaltzea.

• Egoitza zerbitzuak ez du familia ordezkatzen
  • Zenbait gurasok ez dute euren seme-alaba egoitza zerbitzu batean sartu nahi; alde batetik, familia loturaren hausturaren hasiera izan daitekeela uste dutelako eta, bestetik, beraien zaintzeko gaitasunik ezaren adierazpenik zuzenena dela uste dutelako (gauza bera gertatzen da harremana anai-arreben artekoa denean; dena den, ez da horren ohikoa). Halaber, sentimendu horiek biziagotu daitezke iraganean egoitza zerbitzuekin esperientzia txarrak eduki badituzte edo, horri buruzko aurreiritziak direla eta, zerbitzu horiek saihestu badituzte behin betiko sartzea saihestezina izan den unera arte. Kasu horietan profesionalek ahalegina egin behar dute honako hau ulertarazteko: egoitza zerbitzua ez da azken aukera, kasu bakoitzaren inguruabar zehatzak aintzat hartuta laguntza zerbitzuen artean haren seme-alabaren beharrentzako egokiena eta behar horiei gehien egokitzen den aukera izan daiteke eta egoitzan sartzea erabakitzea konponbide egokia eta positiboa da.
  • Funtsezkoa da familiak sentimendu hau alde batera uztea: egoitza zerbitzuak ordezkatuko duela. Horretarako, zerbitzuko profesionalek agerian jarri behar dute ongi etorriak direla eta senide egoiliarraren arretan eta etorkizunean parte hartzera animatu behar dituzte, bai zerbitzuaren testuinguruan, bai euren etxeetan, noizean behin bazkaltzera, asteburua pasatzera edo oporren zati bat pasatzera gonbidatuz.
  • Pertsona bakoitzaren harreman mota eta maiztasuna elkarrekin adostu eta aldian behin ebaluatu daiteke, pertsonaren eta bere familiaren interesei eta aldakorra den beharrari hobeto erantzute aldera.

• Zerbitzuak laguntza jarraibideei dagokienez familiak esku hartu dezan lortu behar du
  • Horrez gain, familia laguntza prozeduren eta egoitza zerbitzuan aplikatzen diren irakaskuntza programa eta metodoen artean sartzea ezinbestekoa da. Horren helburua, ezintasunen bat duen pertsonak familiaren etxebizitzan egiten dituen egonaldietan, jarduera jarraibide berak mantendu ahal izatea da; halaber, profesionalek familiaren etxebizitzan egon den bitartean antzemandako aurrerapenei buruz hitz egiteko ohitura sustatu behar dute, baita zailtasun edo arazoei buruz ere, laguntzeko estrategia edo jarraibideren bat ezartze aldera -noizean behin familiaren etxebizitzara bisitak egitea zaila izan daiteke, baita estugarria ere, gehienbat ezinduak senideak ezagutzen ez dituenean-.
  • Familia eta zerbitzuaren arteko harremana errazte aldera, banakako plangintzaren testuinguruan, komenigarria da familiak egoitzan dagoen senidearen kasuan bideratzaile lanak egiten dituen profesionala nor den jakin dezan. Pertsona horri dituzten zalantzak eta kezkak kontatu ahalko dizkiote, bai eta garrantzitsutzat jotzen duten informazioa eskatu ere. Dena den, langile guztiak abegitsuak izan behar dira eta egiten dioten galderari ezin badio erantzun edo bere lanaren barruan horri erantzutea ez badago, adierazi behar du zein den horri erantzuteko pertsonarik egokiena eta non topatu dezakeen edo nola jarri daitekeen harremanetan berarekin. Egoitzaz gain, ezintasunen bat daukan pertsona zenbait zerbitzuren erabiltzailea izan daitekeenez, komenigarria da banakako plangintzaren testuinguruan (bertan hainbat eremutako profesionalek esku hartzen dute) komunikazio jarraibide bat ezartzea. Horri esker, informazioa diziplinen artekoa izango da eta gainjarpenak edo kontraesankorra den informazioa helaraztea saihestuko da.

• Zerbitzuak harremana erraztu behar du
  • Zenbait kasutan gerta daiteke senideak, zenbait arrazoi direla medio, zerbitzua bisitatzeko eta harremana mantentzeko arazoak edukitzea eta, ondorioz, pixkanaka harremana galtzea. Egoera horrek itoaldia eta mina eragin diezaieke bi alderdiei, beraz, ahal den heinean, zerbitzuak bisitaldiak eta deiak ordutegi oso zabalean errazten dituen politika mantentzen saiatu behar dira, arau zorrotzak eta orokorrak saihestuz eta egoitzak hori errazteko eskaintzen dituen aukera guztiak banaka aztertuz. Hala eta guztiz ere, epe luzean kanpoaldeko pertsonen eta egoitza barruan dauden pertsonen harremana mugatzera zuzendutako antolakuntza moduak saihestu behar badira ere, beti ez da komenigarria zerbitzua guztiz  irekitzea, beraz, interesgarria litzateke gutxieneko ordutegi gisa funtzionatzen duen bisita ordutegia zehaztea, egoeren arabera zabaldu daitekeena, familiaren inplikazioa errazteko eta harremanaren naturaltasuna eta jarraitutasuna bermatzeko.
  • Bisitak bakandu egin direla antzematen bada, berehala interes falta dela ondorioztatu aurretik, arrazoia topatzen saiatu behar da. Zenbait arrazoirengatik izan daiteke: garraiobiderik eza; oso nagusia izatea; osasun arazoak; familiaren etxebizitza lekuz aldatu izana; edo seme-alaba egoitza zerbitzu batean sartzeari uko egin izanari lotutako erru sentimenduak edo trauma emozionala.
  • Kasu horietan, erabilgarria izan daiteke familiarekin dituen harremanen maiztasuna erregistratzea, bai zerbitzuan jasotzen dituen bisitei dagokienez, bai familiaren etxebizitzara egiten dituen irteerei dagokienez; horrela, egiaztatu ahal izango da espero ez ziren aldaketak gertatzen diren edo harremanen maiztasuna eta iraupena pixkanaka murrizten doan.
  • Horrez gain, neurri osagarriak hartzea ere komeni da. Neurri horiek pixkanaka gertatzen den urruntze hori nolabait leundu beharko lukete, pertsonaren harreman naturalen taldea zabalduz, maite dituen pertsonak galtzearen edo haiekin zuen harremana gutxitzearen ondoriozko afektibitate gabeziak ordezkatze aldera.